Collega

Elke had een collega, een goede collega. Ze maakten veel pret samen en het werk ging er makkelijk door. Hij stuurde soms zelfs verkeersberichtjes per SMS, dat vond Elke grappig.

Gaandeweg kwamen er echter steeds meer SMS’en. De collega leek wel heel bezorgd te zijn om Elke. Dat vond ze al veel minder leuk. Elke had geleerd om voor zichzelf te zorgen en dat lukte ook wel aardig. Als iemand zo openlijk bezorgd was, begon Elke te twijfelen. Ze werd er erg zenuwachtig van. Ze werd nog lastiger als ze merkte dat de collega bleef aandringen om te antwoorden op SMS’en. Op een dag stond er in zo’n SMS te lezen dat de collega Elke gemist had in het weekend. Dat was er voor Elke te veel aan. Van dergelijke berichten werd ze bang. Heel bang. Als Elke bang was, was ze een andere persoon. Dan zat ze echt achter een muur, een muur die maar heel moeizaam afgebroken kon worden. Het slopen van de muur vroeg veel inspanning en de stenen bleven terugkomen. Het leek wel een spelletje tetris. Bij het minste, kwamen er weer een hoop stenen naar beneden vallen.

De collega was natuurlijk erg geschrokken van Elkes uitval en wist zich niet meer te gedragen. Dat maakte het voor Elke nog erger. Nu was ze immers ook een goede collega kwijt. Collega maakte plots veel fouten, Elke kon er dus niet meer op vertrouwen dat de collega zijn werk wel goed deed en dat maakte voor haar een collega een goede collega. Als je hem erop wees zei hij dat dat normaal was als je er met je hoofd niet bij was. Als ze tegen hem sprak, leek het wel of ze tegen een plant stond te praten. De ogen gaven geen enkel tegen van herkenning of begrip.

Moest de collega nog dezelfde zijn, zou het misschien makkelijker zijn om de muur te slopen maar Elke begreep ook wel dat het voor de collega niet makkelijk was om “gewoon” te doen. Daar voelde ze zich vreselijk schuldig over maar ze kon er niets aan doen. Ze moest dagelijks vechten tegen muren en kilte. Ze had geleerd om voor zichzelf een wereld te maken waarin ze kon overleven. Ze kon het absoluut niet aan om ook voor iemand anders een wereld te maken. De collega zei wel dat dat de bedoeling niet was maar zijn hele houding sprak een andere taal. Elke was erg slecht in het lezen van lichaamstaal maar angst en kwaadheid bespeurde ze op een enge manier. Ze kon kwaadheid, ergernis en onzekerheid niet buiten zich houden. Die konden dan weer wel door de muur. Vreselijk vond Elke dat. Ze had geld gegeven om eens blijheid te kunnen voelen maar dat kon ze niet.